„nikt mi nigdy nie powiedział, że żal jest taki jak strach.”C. S. Lewis

strach przed utratą ukochanej osoby może być ogromny. Jeśli w twoim życiu jest ktoś, kto zachorował i ma terminalną diagnozę, uczucia, które budzą się w tobie, mogą wydawać się przytłaczające i nie do zniesienia. Pandemia koronawirusa oznaczała, że coraz więcej ludzi doświadcza przerażających i bolesnych emocji związanych ze stratą, którą mają ponieść, ponieważ tysiące rodzin musiało pogodzić się z perspektywą śmierci kogoś bliskiego.

Możesz myśleć, że żal jest tylko tym, co dzieje się, gdy ktoś umiera. Jest to znane jako konwencjonalny smutek. Jednak poczucie straty w dniach, tygodniach i miesiącach prowadzących do czyjejś śmierci jest często nazywane żalem antycypacyjnym.

niektóre objawy żalu antycypacyjnego mogą obejmować:

• uczucie przerażenia na to, jak będzie wyglądało życie i jak będzie wyglądać, gdy osoba umrze.
• gniew (czasem skrajny i niekontrolowany) na niesprawiedliwość tego wszystkiego.
• brak kontroli, który może prowadzić do uczucia niepokoju i beznadziei.
• targowanie się: wymyślanie scenariuszy „jeśli tylko” w głowie. Gdyby tylko było coś więcej, co mógłbyś zrobić, aby utrzymać ukochaną osobę przy życiu …
• intensywny smutek i płaczliwość – tak, jakbyś już opłakiwał, gdy dana osoba jeszcze żyje.
• poczucie strachu, które ciągle się kręci.
• tkwiąc w niczyjej krainie między nadzieją a rozpaczą.
• uczucie wyzwalane przez drobne codzienne rzeczy, które nagle stają się zbyt trudne do poradzenia sobie.
• wyczerpanie – emocjonalne, psychiczne i fizyczne.
• wycofywanie się od innych, albo jako sposób, aby zapobiec temu, jak trudno ci to znaleźć – albo dlatego, że nie masz energii emocjonalnej, aby zaoferować im wsparcie własnymi uczuciami.
• utrata kontaktu z bliskimi, którzy mają się dobrze i dobrze, ponieważ cała twoja energia idzie w kierunku osoby umierającej.
• potajemnie mając nadzieję, że to wszystko się skończy.
• poczucie winy i wstyd, że to wszystko może się skończyć.

jak radzić sobie z rozpaczą

zaakceptuj, że Twoje uczucia (wszystkie lub niektóre z powyższych) są normalne. Nie jesteś złą osobą, że masz takie uczucia i nie musisz się wstydzić.

wiedz, że niektóre dni będą trudniejsze niż inne. Smutek może przyjść falami. Przypływ przyjdzie i znowu wyjdzie.

daj sobie trochę czasu od żałoby. Myślenie i opieka nad ukochaną osobą nie musi być zobowiązaniem 24/7. Odwróć uwagę od działań lub czegoś, co absolutnie kochasz robić dla siebie.

Nie pozwól, aby twoje codzienne czynności ślizgały się. Upewnij się, że śpisz, jesz i odpoczywasz jak najwięcej.

Wyraź swoje emocje. Może to być za pośrednictwem dziennika lub rozmowy z bliskim przyjacielem lub członkami rodziny. Być może wolisz porozmawiać z profesjonalistą o swoim smutku, ponieważ czasami ludzie, z którymi jesteś blisko, nie zawsze chcą słuchać o tym, przez co przechodzisz.

pozostań w kontakcie ze światem. Chociaż kuszące jest zamykanie, codzienne interakcje mogą pomóc Ci poczuć się „normalnie”, nawet jeśli to, przez co przechodzisz, wydaje się, że okradają cię z „normalnego”.

Stwórz jakieś zamknięcie z ukochaną osobą, która umiera. Mów wszystko, co chcesz i musisz im powiedzieć. Jest to czas, aby odpuścić dawne rany i wybaczyć, jeśli w ogóle to możliwe. Podaruj sobie szansę na pożegnanie, póki jeszcze możesz.

jeśli zmagasz się z oczekiwaniem na smutek lub żałobę i chciałbyś porozmawiać i zrozumieć swoje uczucia, skontaktuj się z nami. Dopasujemy Cię do terapeuty, który może Ci pomóc. E-mail [email protected] lub zadzwoń pod numer 020 8673 4545. Oferujemy sesje terapeutyczne siedem dni w tygodniu z naszych ośrodków w Clapham i Tooting.